(26.04.2007 RV)1Atëbotë mbi Shqipni kúr mâ i bukur
dielli Ndritte, e larg nâmi ksajë mbi tokë kumote, Perpara elterit t’And Shqiptari
fielli Vîte, e Ty lavde me haré t’këndote. 2E
kúr mbi Shqipní xû m’u muzgun qielli E per tê t’vshtira m’u endun stinë e mote, Me
Ty Shqiptari zêmren prap e kthielli, Kah gurt e lterit t’And me lot rigote. 3Por edhe sod Shqipnia pshtjellë q’ âsht n’ zí E jeten si n’nji vorr ajo âsht
tue shkue, Shqiptari Ty t’ ka ngrehë nji tempull t’ rí. 4A ‘i mend, prá, o Zojë, se doret ké me lshue Shqipninë e mjerë, e se edhe s’ke
me ndí’ Dhimbë për Shqiptarin, kurr qi s’të ka harrue?
Simbas Atë Gjergj
Fishtës “Lirika”, fq. 286, Rilindja, Prishtinë 1997