Në Mundimet e Krishtit shikojmë gjithë të vuajturit – tha Papa në Udhën e Kryqit.

(07.04.2007 RV)Duke ndjekur Jezusin në Udhën e Mundimeve të Tij, shohim jo vetëm Mundimet e Zotit, por edhe të gjithë njerëzit e vuajtur të botës e ky është edhe ndjeti kryesor i lutjes të Udhës së Kryqit: t’i hapë zemrat tona e të na ndihmojë të shikojmë me zemër.
Etërit e Kishës e konsideronin si mëkatin më të madh të botës pagane pandjeshmërinë, zemërgurësinë e u pëlqente shumë profecia e Ezekielit profet: “Do ta nxjerr nga kraharori juaj zemrën e gurtë e do t’ju jap një zemër mishi, një zemër që i ndjen mundimet e vuajtjet e të tjerëve”.
Zoti ynë nuk është Zot i largët, i paprekshëm në lumninë e tij: Zoti ynë ka zemër. Madje zemër mishi. U mishërua pikërisht për të vuajtur së bashku me ne e për të qenë pranë nesh në vuajtjet tona. U bë njeri, që të na jepte një zemër mishi e që të ngjallte në zemrat tona dashurinë për njerëzit e vuajtur, për nevojtarët. T’i lutemi në këtë orë Zotit për të gjithë njerëzit e vuajtur të botës. T’i lutemi Zotit të na japë vërtetë një zemër mishi, të na bëjë lajmëtarë të dashurisë së Tij jo vetëm me fjalë, por me gjithë jetën tonë!