(31.03.2007 RV)Ngjitu në Jeruzalem, Jezus, shaluar mbi gomar, rrethuar nga
shtegtarët. Ngjitu në Qytetin Shenjt ku të presin mundimet e vdekja, pse
dashurinë që ti ke për ne s’ka forcë në botë ta ndalojë! S’mund ta ndalojë as
dhuna e as poshtërsia njerëzore. Shtegtimi yt cak tjetër s’ka: mbaron këtu! Në
këtë vend do të bësh dëshmi duke dhuruar jetën. Ti e di mirë ç’të pret: Tmerri
e terri e dhimbja, tradhtia e braktisja. Të pret kodrina e Kalvarit, kryqi
të pret e gozhdat janë gati. Përpara të gjithëve ti do të lartohesh, mbi kryqin
e lagur me djersë e me gjak… pas pak… Po tash për tash njerzia që të njohu, që
të pa e të dëgjoi e mbrapa po të ndjek të shpreh veç entuziazëm. E bën këtë
me gjestet e të varfërve të cilët, të çuditur, njohin Dikë, dikë që i do,
dikë që i mbron, dikë që i rrethon me kujdes, që i shikon me mëshirë. E
e bën me fjalë në të cilat zëri i profetëve jehon thellësive të kohës.
E ti e ndjen si përmbushet premtimi i bërë ç’prej kahmot. Ata brohorasin! Si
mund t’i bësh të heshtin? Për këtë ke ardhur, Që të dhurosh jetën për jetën, për
tapër shëlbimin e botës.