Dom Zef Gila, meshtar, dëshmitar i fesë, në 7-vjetorin e vdekjes.
(09.03.2007 RV)Dom Zefi lindi në fshatin Razëm më 23 korrik 1916. Që i vogël
u dallua për zgjuarësi, prandaj famullitari i fshatit të lindjes i krijoi mundësitë
të shkollohej, së pari në argjipeshkvinë e dioqezës së Shkodrës, më pas, si kishte
shprehur dëshirën t’ia dhuronte gjithë jetën Zotit e të afërmit, në Seminarin Papnuer
të Qytetit të Veriut e në Universitetin Urbanian të Propaganda Fides në Romë, ku kreu
filozofinë e teologjinë. Si u shugurua meshtar në Romë, më 24 shtator 1941, u kthye
menjëherë në Atdhe. Nisi misionin meshtarak në Shkodër, në Beltojë e në Kukel, ku
qëndroi 11 vjet. U arrestua në maj të vitit 1950. Si kaloi një vit të tërë në hetuesi,
më 1951 u internua në Tepelenë, Vlorë e Tiranë. I liruar në fund të vitit 1954, vijoi
misionin meshtarak deri më 1967 (kur u mbyllën kishat) në fshatrat Beltojë, Trush,
Bushat. Pikërisht në Bushat u rikthye, pas 24 vjet pune të rëndë krahu, për të hapur
Kishën e për të marrë përsëri në duart e plasaritura nga kazma, kelshenjtin me Korpin
e Gjakun e Zotit. Para se vdiste pati fatin të takohej me Papën Gjon Pali II në Shkodër
më 25 prill 1993 e në Romë, ku u rikthye për t’u gjunjëzuar në shenjë falënderimi,
atje ku pati nisur së pari rrugën e meshtarisë. U ndaluar për disa çaste edhe para
mikrofonit të programit tonë, për të treguar përvojën e tij personale në një intevistë,
nga e cila shkëputëm këtë fragment: