Homelia e imzot Dodë Gjergjit me rastin e fillimit të shërbimi ipeshkvnor në drejtimin e Kishës në Kosovë.

(30.12.06 RV) Homelia e Mons. Dodë Gjergji me rastin e fillimit të misionit të tij baritor në Kishën katedrale të Prizerenit më 29 Dhjetor 2006

Shkëlqësi shumë të nderuar,
Të dashur vëllezër në Episkopat dhe në meshtari, të dashura Motra rregulltare, vëllezër e motra në Krishtin,
së bashku me Ju dua të përshëndesë
Autoritetet e Shtetit, përfaqësuesit e Komuniteteve fetare dhe të gjithë të nderuar miqë dhe dashamirë që jeni të pranishëm sot në këtë ceremoni festive të fillimit të shërbimi tim në drejtimin e Kishës në Kosovë.

Falënderoj Zotin që më thirri dhe më zgjodhi të më dërgojë:
“ T’ua shpallë të gjithëve Ungjillin”
Me këtë moto të jetës sime, jam rritë. Kjo dashuri më ka nxitë dhe me dëshirën për të shpallë ungjillin, jamë larguar si meshtar i ri, 15 vite më parë, nga Kosova. Me të njëjtën dashuri kthehem sot në Kishën time amë, si ipeshkëv për t’i prij asaj; në misionin që kemi marrë nga Krishti: “Shkoni në mbarë botën dhe predikoni Ungjillin”.
Jam i lumtur që pata mundësinë, t’ia dhuroj Shqipërisë 12 vite më të bukura të jetës sime. Me përvujtri dhe zellë jam përpjekur ta ndjekë Krishtin, duke ecur gjurmëve të Tia nëpër gjakun e martirëve. Ndihem i priveligjuar, që Zoti ma bëri këtë nderë, të pastroja me ndjersën time një pjesë të pasojave të persekutimit komunist të Kishës në Shqipëri, duke e ringritë dioqezën e Sapës dhe, duke përtërirë fenë e konservuar, në zemrat e besimtarve që mu besuan.
Megjithë atë, më duhet të pranoj se më shumë më ka dhuaruar Shqipëria mua, se sa unë asaj. Në Shqipëri: jam kalitur në virtyte dhe jamë pjekur në fe, kamë ushtruar duresën dhe kamë shtuar zellin meshtarak për të shërbyer me përvujtëri. Kisha në Shqipëri, me fjalë të tjera, më ka burrnua në meshtari dhe më ka bërë Bari dhe apostull të Kishës së Krishtit, në të cilën vazhdoj të ia kushtoj Ati jetën time. E Ai - Krishti, vazhdon t’ia dhuron atë popullit tim dhe për këtë, e falënderoj shumë.
Fort të dashur,
Shpeshëherë kam qenë i pranishëm ndër ju, dhe kam meshuar ndër shumë kisha tona për festa, por sot, po vi ndër ju si i dërguari, e po ju drejtohem për të parën herë si ipeshkëv i Juaj në Administraturën Apostolike të Prizerenit. Unë ju marrë ngrykë, ashtu siç më keni përqafuar sot ju, me praninë tuaj dhe me organizimin e ksajë pritjeje solemne.
Edhe pse me gëzim kam pritë dhe e kam pranuar Emrimin, nga Ati i shejtë Papa Benedikti i XVI, të vijë si Bari i Juaji në Kosovë, me gjithë atë më lejonii t’ju siguroj se për mua:

të jem ipeshkëv, nuk do të thotë të kem një karierë, një punë, një profesion, por një mundësi e re, për t’i shërbyer Zotit dhe popullit, sipas shembullit të Krishtit, i cili: erdhi në botë për të shërbyer, e jo, për të qenë i shërbyer; për të na falur, e jo, për të na dënuar; për t’na mësuar të bashkohemi në dashuri dhe të jetojmë në paqe me njëri-tjetrin e jo për të na përçarë; për të na bërë “Kripë të botës” që bota t’ jet e shishme për Zotin, dhe “drita të botës”, që bota mundë të sheh Zotin.
të jem ipeshkëv, nuk do të thotë: të kem një pozitë për të dëftuar vetveten dhe aftësitë e mia: por një thirrje për të dëftuar Jezu Krishtin i cili vepron në mua dhe nëpërmjet meje, megjithë dobësitë dhe mëkatet e mia. Në të vërtetë ai, i njehë më mirë se unë, paaftësitë e mija; ai i njeh më mirë se unë ligshtitë e mia; sigurishtë që i njeh më mirë se unë mëkatet e mia, sepse; e kanë fyer më së shumti, po qe se, mua më zgjodhi dhe më dërgoj tek ju. Prandaj më duhet të përsëris gjithmonë fjalët e Gjon Pagëzuesit: “Ai duhet të rritet, e unë të zvogëlohem” (Gjn 3, 30);
të jem ipeshkëv, nuk do të thotë, një zyrë që më largon nga populli: por është një mision që më kërkon dhe mundëson, të jem gjithmonë në mes të popullit, për ta mësuar me msimin e Ungjillit, për ta ushqyer me Korpin e Gjakun e tij, që të gjithë të kenë jetën, në bashkim të plot me trashigimtarin e Shën Pjetrit dhe Selinë Apostolike dhe për ta drejtuar me autoritetin e Krishtit, drejt cakut të përbashkët - që është Ai.

Të dashur vëllezër në episkopat, në meshtari në pagëzim dhe në gjakë, dëshiroj t’ju siguroj se në bashkpunim të ngushtë me ju , do të përpiqëm, me zellin me të madh, për të vazhduar traditën 2000 vjeçare të kishës ndër ne, që të jemi një Kishë:

siçë thot Papa Benedikti XVI, “Familja e Zotit në tokë!, Familje kjo, që e shpallë Hyjin Dashuri i cili na paisë me dhurata të ndryshme por, na bashkon në një shpirt të vetëm. Familje e cila shtron sofrën Euharistike për ta bër të pranishëm Krishtin dhe për t’ju dhënë të bijëve të vetë bukën e jetësë së pasapsme.
“Kishë Nanë”, e cila merrë në gji dhe ushqen fmijëtë e vet me dashuri, me hire, me predikimin e Fjalës, i mëson dhe i edukon t’bijtë e vet, dhe i dërgon ta shpallin fenë me shembullin dhe jetën e tyre të përditshme.
Kishë ku,“Baba i mirë”, i cilli me gëzim, nën strehen e vet ripranon djalin planëprishës dhe banë festë, kurë i ipët mundësia të përqafojë atë dhe ia kthen përsëri - dinjitetin e t’birit.
Kishë “e samaritanit të mëshirshëm”, që do të përkujdeset për të varfërit, për të smuarin; do i dal në ndihmë të dobtit, e do të jet në krah të përbuzurve dhe të nëpërkëmburve pa i dalluar ata nga t’bijtë e vet; e do të përkujdesët që mbrenda saj, të gjithë të kenë të nevojshën e askujt, mos t’i mungoj dashuri dhe kujdes njerzorë. E kur kujdesi i saj, nuk do të jetë i mjaftueshëm për të shuar dhembjen dhe vuajtjen atë herë do të dij, të bashkëndajë ato duke i bërë të vetat.
“Kishë Mjeshtër i mirë” në të cilë gjëjnë strehë mëkatnorët dhe synojnë shejtrimin Po edhe do të prodhoj qytetarë të mirë, të zellshëm dhe të ndershëm, të cilët do të jenë të gatshëm të marrin përgjegjësit qytetare dhe kombëtare për t’i ruajtur dhe për ti kultivuar vlerat njerzore, morale, kulturore e kombëtare. Ashtu siç është dëshmuar në të kaluarën, me: Palë Engjëllin, i cili shkroi fjalët e para të gjuhës tonë, me Pjetër Budin, Marin Barletin, Frangë Bardhin, Pjetër Bogdanin, Lazër Mjedën, Gjergj Fishtën, Nikë Prelën e Mark Sopin, e shumë e shumë prelatë të tjerë, që janë thesar i madhë i Kombit sepse, gjithçka bën, bën për Atme dhe fe. Shembulli i tyre, na mëson se nuk duhet t’i mbajmë pasuritë tona vetëm për vete, por t’i bashkojmë ato me universalën. Këtë më së miri e kemi kuptuar me Nënën tonë Tereze ,e cila është bërë sibol i bamirsisë në mbarë botën dhe shembull më i mirë se si zemra që ka Zotin mund të rrëmbej zemrat e të gjithëve.
Kishë e cila është dhe ndihet pjesë e një populli! Ndien vuajtjet dhe trishtimet e popullit vet dhe aspiratat e popullit t’sajë i bën të vetat. Por sigurishtë, do të dijë të promovoj dhe frymëzoj të mirën e të gjithëve.
Kishë që di, të bashkëjetoj dhe të ndaj fatin njerëzor me çdo njeri, me çdo besim, me çdo rracë e me çdo kombë, duke udhëhequr në aspiratat e ndërtimit të një bote në paqe e drejtësi.
Kishë që do të ketë zgjuarsin, të dijë të ndajë gjithëmon atë që i përkte Cezarit, me atë, që i përket Hyjit. dhe do të jetë e aftë t’iu përshtatet rrethanave historike dhe politike deri aty, ku nuk i cënohet natyra e sajë. E nëse i ndodhë kjo, atëherë si gjithmonë do të dijë të pranojë vuajtjet e kryqit dhe martirizimit.

Fort i nderuar Shkëlqësi Nuncë Apostolik. Ju lutëm, që: t’ia përcjellni Papës Benediktit XVI, falenderimet e mia të përzemërta, që më besoj këtë Kishë, po dhe falenderimet e kësajë kishe që ia dhuroi bariun. Lirisht mund ta siguroni, se: ashtu si e ruajtën besnikërinë ndaj Selisë Apostolike, etërit tanë ndër shekuj, ashtu do ta ruajm e dhe ne sot.
Juve meshtarë rregulltarë dhe rregulltare, nuk dua t’u premtoj asgjë, vetëm t’ju siguroj se, në gjthëçka: si në punë ashtu edhe në pushim, si në shërbim ashtu në uratë, si në shijimin e dhuaratave e hireve ashtu edhe në sakrificë, do t’ju prijë i pari.
Tani më lejoni të falënderoj edhe familjen dhe miqtë:

Babën, ktu t’pranishëm i cili bashkë me mua, falenderon Zotin e klithë si Simon plaku, por me fjaltë e veta, “ Tash edhe me dek se kam gajle”. E dikun, në thëllsi të shpirtit e dëgjoj t’uj thanë: “eh t’ishte gjallë nana jote”.

Ty, babë këtu e nanë atje, Ju falenderoj nga zemra që më rritët, më edukuat dhe më lejuat, t’i takoj Krishtit, e t’i shërbej kishës dhe popullit tonë të mrekulueshëm, dje në Shqipëri, sotë në Kosovë e nesër ku të më thirrë Zoti.

Jo më pak dua t’i falenderoj, vëllezrit dhe motrat e mija që i kam pasë gjithëmonë përkrahë, më kanë përcjellë me lutje dhe më kanë mbështet në nevojat e mija. Sidomos dy motrat e mija murgesha, që: pa ndërpre, me uratën e tyre, kan ndërmjetsua te Zoti që të qëndroj në thirrje e të jam i shejtë para syve të tijë.
Një falenderim dhe një lutje, dritë paçin, Ipeshkëvijve të mi të dashur Nikë Prelës dhe Mark Sopit, pranë të cilëve u rrita dhe nga të cilët msova shumë, tanë vetëm më mbetët që t’iu lutëm atyre të ndermjetsojnë te Zoti e ti siguroj se gjithçka do të vazhdoj aty ku e kanë lënë.
Këtu më duhet të falenderoj, farefisin tim nga Stublla, besimtartët dhe besimtaret, nga Ferizaj me të cilët u rrita, nga Zagrebi i Kroacis, nga Shqipëria të cilëve u shërbeva shumë vite, ata më deshtën dhe unë i deshta ata, prandaj edhe vazhdojnë të më përcjellin me lutje çdo ditë, e në momente të rëndësishme të jetës edhe me praninë e tyre, ashtu siç janë të pranishëm edhe sot këtu. E ndjejë dashurinë e zemrës dhe përshpëritjën e buzve të tyre që më bekojnë siqë më kanë bekuar deri sa u shërbeja.
Nga zemra dua t’i falenderojë Imzot Zef Gashin, meshtarët, rregulltarët dhe rregulltaret dhe të gjithë bashkpunëtorët, për mbështetjen, përkrahjen dhe ndihmën e dhënë e sidomos për organizimin e kësaj feste kaq të bukur.

Përzemërsishtë falenderoj të gjitha Institucionet shtetërore, Komunitetet fetare, orgnizatat Qeveritare, perfaqsuesit Ndërkombëtar dhe të gjithë miqë tjerë të cilën më kanë përcjellur urimet e tyre dhe më kanë përgëzuar në detyrën e re. Një falenderim të veçantë Juve që jeni të pranishëm.