Homelia e imzot Dodë Gjergjit me rastin e fillimit të shërbimi ipeshkvnor në drejtimin
e Kishës në Kosovë.
(30.12.06 RV) Homelia e Mons. Dodë Gjergji me rastin e fillimit të misionit
të tij baritor në Kishën katedrale të Prizerenit më29 Dhjetor 2006
Shkëlqësi
shumë të nderuar, Të dashur vëllezër në Episkopat dhe në meshtari, të dashura
Motra rregulltare, vëllezër e motra në Krishtin, së bashku me Ju dua të përshëndesë
Autoritetet e Shtetit, përfaqësuesit e Komuniteteve fetare dhe të gjithë të nderuar
miqë dhe dashamirë që jeni të pranishëm sot në këtë ceremoni festive të fillimit të
shërbimi tim në drejtimin e Kishës në Kosovë.
Falënderoj Zotin që më thirri
dhe më zgjodhi të më dërgojë: “ T’ua shpallë të gjithëve Ungjillin” Me këtë
moto të jetës sime, jam rritë. Kjo dashuri më ka nxitë dhe me dëshirën për të shpallë
ungjillin, jamë larguar si meshtar i ri, 15 vite më parë, nga Kosova. Me të njëjtën
dashuri kthehem sot në Kishën time amë, si ipeshkëv për t’i prij asaj; në misionin
që kemi marrë nga Krishti: “Shkoni në mbarë botën dhe predikoni Ungjillin”. Jam
i lumtur që pata mundësinë, t’ia dhuroj Shqipërisë 12 vite më të bukura të jetës
sime. Me përvujtri dhe zellë jam përpjekur ta ndjekë Krishtin, duke ecur gjurmëve
të Tia nëpër gjakun e martirëve. Ndihem i priveligjuar, që Zoti ma bëri këtë nderë,
të pastroja me ndjersën time një pjesë të pasojave të persekutimit komunist të Kishës
në Shqipëri, duke e ringritë dioqezën e Sapës dhe, duke përtërirë fenë e konservuar,
në zemrat e besimtarve që mu besuan. Megjithë atë, më duhet të pranoj se më shumë
më ka dhuaruar Shqipëria mua, se sa unë asaj. Në Shqipëri: jam kalitur në virtyte
dhe jamë pjekur në fe, kamë ushtruar duresën dhe kamë shtuar zellin meshtarak për
të shërbyer me përvujtëri. Kisha në Shqipëri, me fjalë të tjera, më ka burrnua në
meshtari dhe më ka bërë Bari dhe apostull të Kishës së Krishtit, në të cilën vazhdoj
të ia kushtoj Ati jetën time. E Ai - Krishti, vazhdon t’ia dhuron atë popullit tim
dhe për këtë, e falënderoj shumë. Fort të dashur, Shpeshëherë kam qenë i pranishëm
ndër ju, dhe kam meshuar ndër shumë kisha tona për festa, por sot, po vi ndër ju
si i dërguari, e po ju drejtohem për të parën herë si ipeshkëv i Juaj në Administraturën
Apostolike të Prizerenit. Unë ju marrë ngrykë, ashtu siç më keni përqafuar sot ju,
me praninë tuaj dhe me organizimin e ksajë pritjeje solemne. Edhe pse me gëzim
kam pritë dhe e kam pranuar Emrimin, nga Ati i shejtë Papa Benedikti i XVI, të
vijë si Bari i Juaji në Kosovë, me gjithë atë më lejonii t’ju siguroj se për mua:
të jem ipeshkëv, nuk do të thotë të kem një karierë, një punë, një
profesion, por një mundësi e re, për t’i shërbyer Zotit dhe popullit, sipas shembullit
të Krishtit, i cili: erdhi në botë për të shërbyer, e jo, për të qenë i shërbyer;
për të na falur, e jo, për të na dënuar; për t’na mësuar të bashkohemi në dashuri
dhe të jetojmë në paqe me njëri-tjetrin e jo për të na përçarë; për të na bërë “Kripë
të botës” që bota t’ jet e shishme për Zotin, dhe “drita të botës”, që bota mundë
të sheh Zotin. të jem ipeshkëv, nuk do të thotë: të kem një pozitë për të dëftuar
vetveten dhe aftësitë e mia: por një thirrje për të dëftuar Jezu Krishtin i cili vepron
në mua dhe nëpërmjet meje, megjithë dobësitë dhe mëkatet e mia. Në të vërtetë ai,
i njehë më mirë se unë, paaftësitë e mija; ai i njeh më mirë se unë ligshtitë e mia;
sigurishtë që i njeh më mirë se unë mëkatet e mia, sepse; e kanë fyer më së shumti,
po qe se, mua më zgjodhi dhe më dërgoj tek ju. Prandaj më duhet të përsëris gjithmonë
fjalët e Gjon Pagëzuesit: “Ai duhet të rritet, e unë të zvogëlohem” (Gjn 3, 30); të
jem ipeshkëv, nuk do të thotë, një zyrë që më largon nga populli: por është një mision
që më kërkon dhe mundëson, të jem gjithmonë në mes të popullit, për ta mësuar me
msimin e Ungjillit, për ta ushqyer me Korpin e Gjakun e tij, që të gjithë të kenë
jetën, në bashkim të plot me trashigimtarin e Shën Pjetrit dhe Selinë Apostolike dhe
për ta drejtuar me autoritetin e Krishtit, drejt cakut të përbashkët - që është Ai.
Të
dashur vëllezër në episkopat, në meshtari në pagëzim dhe në gjakë, dëshiroj t’ju siguroj
se në bashkpunim të ngushtë me ju , do të përpiqëm, me zellin me të madh, për të
vazhduar traditën 2000 vjeçare të kishës ndër ne, që të jemi një Kishë:
siçë
thot Papa Benedikti XVI, “Familja e Zotit në tokë!, Familje kjo, që e shpallë Hyjin
Dashuri i cili na paisë me dhurata të ndryshme por, na bashkon në një shpirt të vetëm.
Familje e cila shtron sofrën Euharistike për ta bër të pranishëm Krishtin dhe për
t’ju dhënë të bijëve të vetë bukën e jetësë së pasapsme. “Kishë Nanë”, e cila
merrë në gji dhe ushqen fmijëtë e vet me dashuri, me hire, me predikimin e Fjalës,
i mëson dhe i edukon t’bijtë e vet, dhe i dërgon ta shpallin fenë me shembullin dhe
jetën e tyre të përditshme. Kishë ku,“Baba i mirë”, i cilli me gëzim, nën strehen
e vet ripranon djalin planëprishës dhe banë festë, kurë i ipët mundësia të përqafojë
atë dhe ia kthen përsëri - dinjitetin e t’birit. Kishë “e samaritanit të mëshirshëm”,
që do të përkujdeset për të varfërit, për të smuarin; do i dal në ndihmë të dobtit,
e do të jet në krah të përbuzurve dhe të nëpërkëmburve pa i dalluar ata nga t’bijtë
e vet; e do të përkujdesët që mbrenda saj, të gjithë të kenë të nevojshën e askujt,
mos t’i mungoj dashuri dhe kujdes njerzorë. E kur kujdesi i saj, nuk do të jetë i
mjaftueshëm për të shuar dhembjen dhe vuajtjen atë herë do të dij, të bashkëndajë
ato duke i bërë të vetat. “Kishë Mjeshtër i mirë” në të cilë gjëjnë strehë mëkatnorët
dhe synojnë shejtrimin Po edhe do të prodhoj qytetarë të mirë, të zellshëm dhe të
ndershëm, të cilët do të jenë të gatshëm të marrin përgjegjësit qytetare dhe kombëtare
për t’i ruajtur dhe për ti kultivuar vlerat njerzore, morale, kulturore e kombëtare.
Ashtu siç është dëshmuar në të kaluarën, me: Palë Engjëllin, i cili shkroi fjalët
e para të gjuhës tonë, me Pjetër Budin, Marin Barletin, Frangë Bardhin, Pjetër Bogdanin,
Lazër Mjedën, Gjergj Fishtën, Nikë Prelën e Mark Sopin, e shumë e shumë prelatë të
tjerë, që janë thesar i madhë i Kombit sepse, gjithçka bën, bën për Atme dhe fe. Shembulli
i tyre, na mëson se nuk duhet t’i mbajmë pasuritë tona vetëm për vete, por t’i bashkojmë
ato me universalën. Këtë më së miri e kemi kuptuar me Nënën tonë Tereze ,e cila është
bërë sibol i bamirsisë në mbarë botën dhe shembull më i mirë se si zemra që ka Zotin
mund të rrëmbej zemrat e të gjithëve. Kishë e cila është dhe ndihet pjesë e një
populli! Ndien vuajtjet dhe trishtimet e popullit vet dhe aspiratat e popullit t’sajë
i bën të vetat. Por sigurishtë, do të dijë të promovoj dhe frymëzoj të mirën e të
gjithëve. Kishë që di, të bashkëjetoj dhe të ndaj fatin njerëzor me çdo njeri,
me çdo besim, me çdo rracë e me çdo kombë, duke udhëhequr në aspiratat e ndërtimit
të një bote në paqe e drejtësi. Kishë që do të ketë zgjuarsin, të dijë të ndajë
gjithëmon atë që i përkte Cezarit, me atë, që i përket Hyjit. dhe do të jetë e aftë
t’iu përshtatet rrethanave historike dhe politike deri aty, ku nuk i cënohet natyra
e sajë. E nëse i ndodhë kjo, atëherë si gjithmonë do të dijë të pranojë vuajtjet e
kryqit dhe martirizimit.
Fort i nderuar Shkëlqësi Nuncë Apostolik.
Ju lutëm, që: t’ia përcjellni Papës Benediktit XVI, falenderimet e mia të përzemërta,
që më besoj këtë Kishë, po dhe falenderimet e kësajë kishe që ia dhuroi bariun. Lirisht
mund ta siguroni, se: ashtu si e ruajtën besnikërinë ndaj Selisë Apostolike, etërit
tanë ndër shekuj, ashtu do ta ruajm e dhe ne sot. Juve meshtarë rregulltarë dhe
rregulltare, nuk dua t’u premtoj asgjë, vetëm t’ju siguroj se, në gjthëçka: si
në punë ashtu edhe në pushim, si në shërbim ashtu në uratë, si në shijimin e dhuaratave
e hireve ashtu edhe në sakrificë, do t’ju prijë i pari. Tani më lejoni të falënderoj
edhe familjen dhe miqtë:
Babën, ktu t’pranishëm i cili bashkë
me mua, falenderon Zotin e klithë si Simon plaku, por me fjaltë e veta, “ Tash edhe
me dek se kam gajle”. E dikun, në thëllsi të shpirtit e dëgjoj t’uj thanë: “eh t’ishte
gjallë nana jote”.
Ty, babë këtu e nanë atje, Ju falenderoj nga zemra
që më rritët, më edukuat dhe më lejuat, t’i takoj Krishtit, e t’i shërbej kishës dhe
popullit tonë të mrekulueshëm, dje në Shqipëri, sotë në Kosovë e nesër ku të më thirrë
Zoti.
Jo më pak dua t’i falenderoj, vëllezrit dhe motrat e mija
që i kam pasë gjithëmonë përkrahë, më kanë përcjellë me lutje dhe më kanë mbështet
në nevojat e mija. Sidomos dy motrat e mija murgesha, që: pa ndërpre, me uratën e
tyre, kan ndërmjetsua te Zoti që të qëndroj në thirrje e të jam i shejtë para syve
të tijë. Një falenderim dhe një lutje, dritë paçin, Ipeshkëvijve të mi të dashur
Nikë Prelës dhe Mark Sopit, pranë të cilëve u rrita dhe nga të cilët msova shumë,
tanë vetëm më mbetët që t’iu lutëm atyre të ndermjetsojnë te Zoti e ti siguroj se
gjithçka do të vazhdoj aty ku e kanë lënë. Këtu më duhet të falenderoj, farefisin
tim nga Stublla, besimtartët dhe besimtaret, nga Ferizaj me të cilët u rrita, nga
Zagrebi i Kroacis, nga Shqipëria të cilëve u shërbeva shumë vite, ata më deshtën dhe
unë i deshta ata, prandaj edhe vazhdojnë të më përcjellin me lutje çdo ditë, e në
momente të rëndësishme të jetës edhe me praninë e tyre, ashtu siç janë të pranishëm
edhe sot këtu. E ndjejë dashurinë e zemrës dhe përshpëritjën e buzve të tyre që më
bekojnë siqë më kanë bekuar deri sa u shërbeja. Nga zemra dua t’i falenderojë Imzot
Zef Gashin, meshtarët, rregulltarët dhe rregulltaret dhe të gjithë bashkpunëtorët,
për mbështetjen, përkrahjen dhe ndihmën e dhënë e sidomos për organizimin e kësaj
feste kaq të bukur.
Përzemërsishtë falenderoj të gjitha Institucionet
shtetërore, Komunitetet fetare, orgnizatat Qeveritare, perfaqsuesit Ndërkombëtar dhe
të gjithë miqë tjerë të cilën më kanë përcjellur urimet e tyre dhe më kanë përgëzuar
në detyrën e re. Një falenderim të veçantë Juve që jeni të pranishëm.