Prania e gjallë e Kishës në indin shoqëror, posaçërisht ndërmjet emigrantëve, është
ilaçi më i mirë për t’ia prerë hovin përhapjes së sekteve fetare.
(10.11.2006 RV)Rreth kësaj teme u fol në dy takime paralele, organizuar nga
Karitasi e nga Konferenca Ipeshkvnore Italiane. Të reflektohet e t’u jepen udhëzime
operative Kishave lokale mbi fenomenin, gjithnjë më të përhapur, të lëvizjeve të ndryshme
fetare, që vërehen ndërmjet emigrantëve: ky ishte qëllimi i seminarit që u mbajt dje,
përmes një videokonference, njëkohësisht në Romë e në Bolonjë. Është takimi i dytë
mbi këtë temë, pas një takimi të mbajtur në Veronë në majin e kaluar. Në kontekstin
e këtyre veprimtarive, kujtojmë se se sot në Itali janë të pranishme 700 lëvizje alternative
e më se 100 sekte, shumë nga të cilat, të importuara nga jashtë. Ndërmjet grupeve
më aktive, dallohen dëshmitarët e Jehovait, evangjelikët, adventistët dhe pentekostalët.
Kërkuam mendimin e imzot Luigji Negrit, ipeshkëv i San Marino-Montefeltres,
mbi sfidat përballë të cilave e vë ky realitet Kishën katolike e mbi përgjigjen që
duhet të japë, përballë përhapjes së këtyre fenomeneve. Përgjigje: - Ka
vetëm një përgjigje: që Kisha të rifillojë të jetë prani e gjallë e ta jetojë misionin
e vet. E në këtë mision përfshihet edhe dialogu me njerëzit që kërkojnë përvoja të
reja fetare, thjeshtë për të provuar emocione të reja, ose sepse ndjehen të braktisur
e kanë nevojë ta mbushin zbraztësinë që u krijon përjashtimi nga radhët e shoqërisë
ku jetojnë. Karakteristike kjo sidomos për emigrantët. E theksoj: dialog me njerëzit,
jo me sektet e me ideologjinë që përfaqësojnë.