Камэнтарыі пасьля аўдыенцыі Папы для амбасадараў ісламскіх краін
Першыя камэнтарыі падкрэсьліваюць, што Бэнэдыкт 16 не тлумачыў чарговы раз сэнсу
сваёй прамовы на Унівэрсытэце ў Рэгэнсбурну. Узьняў, за тое, тэму сапраўднага дыялогу
паміж рэлігіямі. Айцец Кгаліла Саміра, езуіт, прафэсар Папскага Усходняга Інстытуту
ў Рыме сказаў адносна прамовы Папы: “Гэта прамова, якая падкрэсьлівае пасьлядоўнасьць
каталіцкага погляду адносна адносін з ісламам, пачынаючы ужо ад Другога Ватыканскага
Сабору, цераз чарговыя Пантыфікаты, асабліва цераз пантыфікат Яна Паўла ІІ. Гэта
вельмі важнае, таму некаторыя падкрэсьлівалі, што ў пантыфікаце Бэнэдыкта 16 наступіў
пералом: паводле іх думкі Папа меў падкрэсьліваць не дыялог, але паказваць існуючы
паміж намі розьніцы. Другою важнаю справаю ёсьць тое - сказаў айцец Саміра- што Папа
Бэнэдыкт 16 падкрэсьлівае супольныя рэлігійныя вартасьці: менавіта музульмане і хрысьціяне
маюць супольныя вартасьці, аб якіх мусяць сьведчыць у сучасным, за надта, злаіцызаваным
сьвеце. У сустрэчы ў Кастэльгадольфо ўдзельнічаў таксама ірацкі пісьменнік Тафлік.
Прамова Папы была вельмі эмацыянальнаю і да глыбіні кранаючаю- сказаў ён- таму, што
Папа не жадаў чарговы раз уздымаць палемікі мінулых дні, але меў зусім новую прамову,
так як-бы жадаў зьдзейсьніць нейкі пералом, паказаць цягласьць навучаньня Каталіцкага
Касьцёла на дарозе дыялогу і ўзаемнае канфрантацыі. Чарговы раз выказаў сваё прызнаньне
для ісламу, для музулманаў, проста сваю пашану. Прамова Папы, паводле мяне сказаў
Тафлік, была майстэрскім урокам, які паказаў значэньне дыялогу і канфрантацыі, асабліва
ў гэтым моманце, калі многія намагаюцца выкарыстаць сітуацыю для сваіх інтарэсаў,
ці таксама для падбухторваньня да нянавісьці і барацьбы. Прамова Сьвяцейшага Айца
мела на мэце недапусьціць да гэтага сутыкненьня. Была запрашэньнем для нас усіх да
ўзьняцьця роздуму на тэму значэньня міру і вартасьці для сучаснага сьвету. Папа сказаў,
што нашыя рэлігіі спалучаюць нас у супольнай веры у аднаго Бога, Бога Аўраама, але
адначасна Бога міру і любові.