Biskupi Polscy, zgromadzeni na 336. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski
w imieniu własnym i całego Kościoła katolickiego w Polsce, skierowali do Ojca Świętego
Benedykta XVI list, w którym podziękowali Mu za pielgrzymkę do Polski. List będzie
odczytany we wszystkich parafiach w Polsce w niedzielę 2 lipca 2006 r.
Poniżej
publikujemy pełny tekst listu.
Drodzy Bracia i Siostry,
Biskupi Polscy,
zgromadzeni na 336. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w imieniu własnym
i całego Kościoła katolickiego w Polsce, skierowali do Ojca Świętego Benedykta XVI
list, w którym podziękowali Mu za pielgrzymkę do Polski. Z jego treścią pragną zapoznać
wiernych. Cały Kościół w Polsce dnia 29 czerwca br., w uroczystość świętych Apostołów
Piotra i Pawła, modlił się za Ojca Świętego. Ten dzień bowiem, poczynając od tego
roku, został ustanowiony dniem dziękczynienia Bogu za wybór Benedykta XVI na Stolicę
Piotrową.
LIST BISKUPÓW POLSKICH DO OJCA ŚWIĘTEGO BENEDYKTA
XVI
Ojcze Święty,
W imieniu całego Kościoła katolickiego w Polsce
pragniemy wyrazić Ci Ojcze Święty naszą głęboką wdzięczność za apostolską podróż do
naszej Ojczyzny. Ta podróż niewątpliwie wpisuje się w niezwykłe doświadczenie uczniów
Chrystusa, zamieszkujących polską ziemię. Scenariusz tego doświadczenia związany jest
bezpośrednio z życiem i posłannictwem Kardynała Karola Wojtyły, a następnie Papieża
Jana Pawła II.
16 października 1978 roku przeżyliśmy wybór naszego Rodaka na
Stolicę św. Piotra. Jego długi pontyfikat stał się dla nas ogromnym wyzwaniem i przełomem.
Staraliśmy się towarzyszyć Janowi Pawłowi II modlitwą i jednocześnie dorastać do ideałów,
które przed nami odsłaniał. 2 kwietnia 2005 roku wraz z całym Kościołem powszechnym
towarzyszyliśmy Słudze Bożemu w jego odejściu do domu Ojca.
Nie zostaliśmy
sami! 19 kwietnia ub. roku otrzymaliśmy nowego Pasterza i Przewodnika. Od samego początku
uświadamialiśmy sobie, że Benedykt XVI- podobnie jak Jan Paweł II - jest naszym Papieżem,
naszym Ojcem, naszym Bratem.
Ojcze Święty, Ty sam pomagałeś nam otwierać się
na tę nową rzeczywistość. Przewodząc całemu Kościołowi, jako Piotr naszych czasów,
w sposób szczególny pamiętałeś o rodakach Jana Pawła II. Od samego początku Pontyfikatu
kierowałeś do nas słowo, i to w naszym niełatwym języku. Rozumieliśmy Cię również
dlatego, że przemawiałeś do nas językiem serca i jako widzialna Głowa Kościoła katolickiego
i płomienny świadek wiary. Trafiasz do naszych sumień, budzisz w nas poczucie przynależności
do Kościoła - do wielkiej wspólnoty uczniów Pana. Budzisz w nas ewangelicznego ducha
uniwersalizmu, otwarcia się na bogactwo kultur i narodów zamieszkujących ziemię. Nie
musimy dodawać, że Twoja osoba i apostolska służba zbliża nas do Twojego narodu -
do narodu niemieckiego, naszego bliskiego sąsiada.
Ojcze Święty, Twoja pielgrzymka
do Polski umocniła naszą wiarę, nadzieję i miłość. Jej najgłębsze owoce znane są tylko
Bogu. Jemu więc powierzamy wszelkie dobro, jakie Twoja obecność wśród nas zrodziła
w ludzkich sercach, w rodzinach, we wspólnotach i w całym Kościele.
Dziękujemy
Ci za wszystkie skierowane do nas słowa. Kapłani dziękują Ci za przypomnienie podstawowej
prawdy o prymacie Chrystusa w ich życiu i posłannictwie, by służyli bliźnim, zwłaszcza
ubogim, słabym i grzesznym. Podczas Eucharystii sprawowanej w Warszawie przypomniałeś
wszystkim, że "wiara polega na głębokiej, osobistej relacji z Chrystusem, relacji
opartej na miłości tego, który nas pierwszy umiłował. ( ) Powierzając się Chrystusowi,
nie tracimy nic, a zyskujemy wszystko. W Jego rękach nasze życie nabiera prawdziwego
sensu". Podczas ekumenicznego nabożeństwa podkreśliłeś aktualność modlitwy Pana i
naszej modlitwy, aby wszyscy uczniowie Chrystusa stanowi jedno - ut unum sint.
Osoby
konsekrowane dziękują Ci za słowo skierowane do nich w Częstochowie. Zachęcałeś je,
by podtrzymywali zawsze pierwotny entuzjazm, związany z niepowtarzalną przygodą pójścia
za Chrystusem i oddania się Jego Królestwu. Kandydaci do kapłaństwa dziękują za wezwanie,
by "uczyli się Jezusa", Jego stylu życia i służenia człowiekowi. Członkowie ruchów
kościelnych będą pamiętać o tym, że mają nieść mądrość ewangeliczną " w świat kultury
i pracy, w świat mediów i polityki, w świat życia rodzinnego i społecznego".
Ojcze
Święty, Wadowice i Kalwaria Zebrzydowska będą Ci zawsze wdzięczne za nawiedzenie miejsc
szczególnie związanych z młodością Twojego Poprzednika. Obecnością i słowem wypowiedzianym
w krakowskich Łagiewnikach zaskarbiłeś sobie wdzięczność wszystkich chorych. To oni
wspierają Twój Pontyfikat swoimi cierpieniami i upraszają miłosierdzie dla całego
Kościoła i świata. Również zaskarbiłeś sobie głęboką wdzięczność wszystkich młodych,
z którymi spotkałeś się na rozległych krakowskich Błoniach. Otrzymali od Ciebie mądrą
radę: mają budować dom swojego życia na skale, czyli na Chrystusie i na Piotrze. Również
wszyscy uczestniczący w niedzielnej Eucharystii w Krakowie będą pamiętać, by "stojąc
na ziemi, wpatrywać się w niebo - kierować uwagę, myśl i serce w stronę niepojętej
tajemnicy Boga. ( ) W niej kryje się ostateczny sens naszego życia".
Przejmującym
rozdziałem Twojej pielgrzymki była wizyta w Auschwitz-Birkenau, gdzie ludzkość "przeszła
przez ciemną dolinę", gdzie nazistowska ideologia pogardy dla Boga i dla człowieka
zrodziła owoce śmierci o niespotkanej dotychczas skali. Przypomniałeś wszystkim, że
w obliczu zła i nienawiści "nasze wołanie do Boga winno jednocześnie przenikać nasze
serca, aby obudzić ukrytą w nas obecność Boga - by Jego moc, którą złożył w naszych
sercach, nie została stłumiona i zagrzebana w nas przez muł egoizmu, strachu przed
ludźmi, obojętności i oportunizmu".
Ojcze Święty, spotkałeś w Polsce Kościół,
który Cię rozumie, miłuje i słucha. Ten Kościół widzi w Tobie Namiestnika Chrystusowego
na ziemi, towarzyszącego nam w drodze. Pomimo wszystkich naszych słabości, potknięć
i niedociągnięć, pragniemy spoglądać w przyszłość z nadzieją. Wiemy, że wszystko jest
w ręku Boga. To On jest z nami w cierpliwych zmaganiach o kształt naszego życia osobistego
i społecznego, zgodnego z zamysłem Stwórcy. Niezgłębiona miłość Serca Chrystusa uczy
nas wrażliwości na potrzeby braci i sióstr, zwłaszcza tych najmniejszych i bezbronnych.
Pragniemy trwać w wierze, w nadziei, w miłości, by wraz z całym Kościołem powszechnym
budować cywilizację dobra, pojednania, sprawiedliwości i miłosierdzia. Niech nas w
tym umacnia Twoje Błogosławieństwo, o które prosimy dla nas i dla wszystkich naszych
wiernych.
Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi obecni na 336. Zebraniu Plenarnym
Konferencji Episkopatu Polski /Poznań - Gniezno 23-25 czerwca 2006 r./
23
czerwca 2006 r. Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa