Wyzwania duszpasterskie związane z przemieszczaniem się ludności z i do
krajów islamskich są tematem sesji plenarnej Papieskiej Rady do spraw Duszpasterstwa
Migrantów i Podróżujących. Arcybiskup Agostino Marchetto, sekretarz tej dykasterii,
podkreśla, że obecnie zjawisko emigracji (z przyczyn ekonomicznych, z uwagi na studia,
czy nawet przymusowej) jest znakiem czasów:
„Bardziej niż kiedykolwiek dotąd
nastał czas dialogu z innymi religiami wyznawanymi przez migrantów. Ten dialog nie
sprzeciwia się nowej ewangelizacji, do której często wzywał Jan Paweł II. Nasza Instrukcja
Erga migrantes caritas Christi szczególną uwagę zwraca na migrantów muzułmanów.
Nie można jednak zapominać, że wielu chrześcijan, z powodu migracji czy podróży, także
przybija do brzegów Ziemi Islamu. Stąd też temat sesji brzmi: „Migracje i wędrówki
z oraz do krajów o większości muzułmańskiej”.
Kościół katolicki
ma coraz większą świadomość, że dialog międzyreligijny jest częścią jego służby ludzkości
– stwierdził przyjmując 15 maja uczestników sesji Benedykt XVI. To przekonanie stało
się wręcz chlebem powszednim zwłaszcza dla ludzi pracujących wśród migrantów i uchodźców.
W dialogu jednak potrzeba wzajemności – zauważył papież:
„Żyjemy w czasach,
w których chrześcijanie wezwani są do troski o otwarty dialog na tematy religijne,
bez rezygnacji z przedstawiania rozmówcom wizji chrześcijańskiej, zgodniej z własną
tożsamością. Następnie, coraz bardziej zauważa się wagę wzajemności w dialogu. Instrukcja
«Miłość Chrystusowa względem migrantów» słusznie określa tę wzajemność jako zasadę
wielkiej wagi. Chodzi o „relację opartą na obopólnym poszanowaniu”, a jeszcze wcześniej
na „postawie serca i ducha”. Jak ważne i delikatne jest to zadanie świadczą wysiłki,
podejmowane w tak wielu wspólnotach, w celu nawiązania z imigrantami relacji wzajemnego
poznania i szacunku. Okazuje się ona bardzo pożyteczna w przezwyciężaniu uprzedzeń
i mentalnych zablokowań”.