Sł. Boża Eurozja Fabris - sylwetka

6 listopada odbędzie się w Vicenzy na północy Włoch uroczystość beatyfikacji Eurozji Fabris, po mężu Barban. Była tercjarką Franciszkańską. O jej życiu i osobowości mówi wicepostulator sprawy beatyfikacyjnej, ojciec Fabio Longo OFM.

F. Longo: Eurozja Fabris, powszechnie nazywana „Mamą Różą” - „Mamma Rosa” urodziła się w Quinto Vicentino, w rodzinie chłopskiej w roku 1866. Gdy miała cztery lata jej rodzina przeprowadziła się do Maroli, w gminie Torri di Quartesolo. W 1886 wyszła za mąż za wdowca Carlo Barbana, ojca dwóch malutkich córek. W małżeństwie tym przyszło na świat dziewięcioro dzieci. Rodzina zaadoptowała też kolejnych czworo dzieci. Przykładna matka i małżonka sprawiła, że jej dom stał się szkołą świętości. Łagodnego i cierpliwego usposobienia, powoli przekształcała szorstki i konfliktowy charakter męża. Otwarta na wielkie wartości chrześcijaństwa mądrze prowadziła swe dzieci na Boże ścieżki. Trzech synów obrało kapłaństwo, w tym jeden w zakonie franciszkańskim. Najmłodszy wstąpił do niższego seminarium w Vicenzy, lecz zmarł w 14-tym roku życia. Jedna z córek obrała życie konsekrowane w zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia, zaś jeden z synów adoptowanych – w zakonie franciszkańskim jako brat Giorgio. Owdowiała w 1930 roku. Z radością przyjmowała cierpienie. Zmarła 8 stycznia 1932 roku.

RV: Jakie były główne rysy jej świętości?

F. Longo: Eurozja była matką, która z pełnym oddaniem i ofiarnością żyła w stanie małżeńskim, pojmowanym jako powołanie, wielkodusznie i wytrwale pełniąc obowiązki małżonki i matki. Jej proste życie jest „niezwykle zwyczajne”, co potwierdzają słowa sługi Bożego Jana Pawła II, mianowicie, że: „świętość nie jest przywilejem nielicznych” oraz, że „są różnorodne drogi świętości, przystosowane do powołania każdego człowieka”.

RV: Czy może ojciec opisać środowisko, w którym działała Eurozja?

F. Longo: „Mamma Rosa” jest wyrazicielką bogactwa środowiska społeczno-religijnego Vicenzy na przełomie XIX i XX wieku. Charakteryzowało się ono wiarą czynną przez miłość, wiernością Kościołowi w każdej próbie i koncepcją życia intensywnego, jako daru otrzymanego od Boga, aby czynić dobro. Eurozja świadczyła o tych wartościach swym franciszkańskim życiem, zwłaszcza kiedy od 1916 roku stała się członkinią Świeckiego Zakonu Franciszkańskiego, którego obowiązki przeżywała w duchu ubóstwa i doskonałej radości, także w trudnych chwilach życia.

RV: Czy w jej życiu miało miejsce jakieś szczególne wydarzenie?

F. Longo: Powołanie Eurozji zdeterminowała tragedia, która w 1885 roku dotknęła Carlo Barbana, po śmierci jego młodziutkiej żony. Nie tylko dlatego, że podjęła się trudu opieki nad rodziną, która znalazła się w poważnych trudnościach, ale również ponieważ odkryła, że Bóg powołuje ją do stanu małżeńskiego. Miała go przeżyć jako odpowiedź na wezwanie Boga miłującego, który zwracał się do niej o współpracę i złożenie całkowitego daru z siebie.

RV: Jakie jest przesłanie Eurozji dla współczesnego człowieka?

F. Longo: Święty Jan Calabria, który znał Eurozję Fabris, tak w 1947 roku pisał do jednego z synów „Mammy Rosy”: „Przykład świętej, matki byłyby dziś bardzo skuteczny i opatrznościowy. W obecnych czasach powszechnego zagubienia trzeba jak nigdy przedtem takich przykładów, żeby powstrzymać szerzące się zepsucie i ocalić rodzinę, stanowiącą jedyny środek na uzdrowienie tak bardzo dziś chorego społeczeństwa”. Kościół potwierdza myśl tego świętego ukazując Eurozję Fabris jako przykład do naśladowania wszystkim matkom. W ich sercach zawarta jest przyszłość naszego społeczeństwa.

Rozm. G. Peduto
tł. st