Kanonizacja: Feliks z Nikozji - sylwetka

Wśród pięciu błogosławionych, którzy w niedzielę zostaną zaliczeni w poczet świętych, do najodleglejszej od nas epoki należy Feliks z Nikozji na Sycylii. Zmarł w roku 1787, mając 72 lata. Był prostym bratem zakonnym. Pochodził z ubogiej rodziny i nie umiał nawet pisać. Kiedy zgłosił się do zakonu kapucynów, musiał czekać 10 lat, zanim go przyjęto. Mimo braku wykształcenia odznaczał się głęboką znajomością spraw Bożych. Dzielił się nią z ludźmi, zbierając datki jako kwestarz. Żywił ogromną cześć dla Eucharystii i całymi godzinami modlił się przed Najświętszym Sakramentem. Beatyfikował go Leon XIII w roku 1888. O aktualności przesłania Feliksa z Nikozji mówi postulator jego sprawy kanonizacyjnej, ojciec Florio Tessari
 
O. F. Tessari: Zrozumiał on i powtarza nam, że sekret życia leży nie w tym, by naszą wolę narzucać Bogu, ale by zawsze pełnić z radością Jego wolę. To proste odkrycie pozwala jemu i nam zawsze, wszędzie i pomimo wszystko dostrzegać Boga i Jego miłość. Pragnąc, by Bóg go napełnił, zmierza on zawsze do istoty rzeczy. Mówi nam, że do tego nie trzeba dużej wiedzy ani wielu słów. Wystarcza mądrość serca, w którym mieszka i działa Duch Święty. Tę mądrość Feliks nie tylko znał, ale przede wszystkim nią żył.

ak