„Dziś wspominamy wybór na Stolicę Świętego Piotra Jana Pawła II, pierwszego papieża
z rodu Polaków. Dziękując Dobremu Bogu za jego ofiarną posługę Kościołowi i całej
rodzinie ludzkiej, ponawiamy zobowiązanie przyjęcia jego nauczania oraz naśladowania
jego życia”.
Tymi słowami Benedykt XVI zwrócił się do Polaków podczas południowego
spotkania z wiernymi. Słuchaj papieża po polsku:
Całe rozważanie
poprzedzające Anioł Pański papież poświęcił swemu poprzednikowi:
„Dokładnie
27 lat temu Pan powołał kardynała Karola Wojtyłę, arcybiskupa krakowskiego, na następcę
Jana Pawła I, który zmarł niewiele ponad miesiąc po swoim wyborze. Z Janem Pawłem
II rozpoczął się jeden z najdłuższych pontyfikatów w historii Kościoła, w czasie którego
Papież, jak sam mówił, pochodzący „z dalekiego kraju”, został uznany za autorytet
moralny również przez wielu niechrześcijan i niewierzących, jak to pokazały wzruszające
przejawy uczuć w czasie jego choroby, oraz szczera żałoba po jego śmierci: wszyscy
to pamiętamy. Do jego grobu w Grotach Watykańskich nieprzerwanie pielgrzymują bardzo
liczni wierni i to również jest wymownym znakiem, jak bardzo umiłowany Jan Paweł II
zamieszkał w sercach ludzi, przede wszystkim poprzez swe świadectwo miłości i oddania
w czasie cierpienia. Mogliśmy w nim podziwiać siłę wiary i modlitwy, całkowite oddanie
Matce Bożej, która stale nad nim czuwała i go ochraniała, szczególnie w najtrudniejszych
i najbardziej dramatycznych chwilach jego życia.
Możemy określić Jana Pawła
II jako człowieka całkowicie oddanego Jezusowi poprzez Maryję, jak to dobrze jest
ukazane w jego herbie biskupim: „Totus tuus”. Jego wybór dokonał się w samym sercu
miesiąca różańcowego – i pamiętam dobrze, że była to niedziela. Różaniec, który często
widzieliśmy w jego rękach stał się jednym z symboli tego pontyfikatu, nad którym Maryja
roztoczyła macierzyńską opiekę. Wierni całego świata wielokrotnie mogli jednoczyć
się z nim w tej maryjnej modlitwie za pośrednictwem radia i telewizji, a poprzez przykład
jego życia i nauczania odkrywać prawdziwy, kontemplacyjny i chrystologiczny sens tej
modlitwy. Istotnie, modlitwa różańcowa nie stoi w sprzeczności z medytacją Słowa Bożego
i modlitwą liturgiczną, ale stanowi ich naturalne i doskonałe dopełnienie, szczególnie
jako przygotowanie i dziękczynienie przy sprawowaniu Eucharystii. Chrystusa, którego
spotykamy w Ewangelii i Sakramencie, kontemplujemy wraz z Maryją w różnych chwilach
Jego życia, odmawiając tajemnice: radosne, światła, bolesne i chwalebne. W szkole
Maryi uczmy się upodabniać się do Jej boskiego Syna i głosić Go naszym życiem. O ile
Eucharystia stanowi dla chrześcijanina centrum dnia, o tyle różaniec w szczególny
sposób przyczynia się do pogłębienia komunii z Chrystusem i uczy żyć z wpatrzonymi
weń oczami serca, by na wszystkich i na wszystko rozciągać Jego miłosierną miłość.
Kontemplatywny
i misyjny: takim był nasz ukochany papież Jan Paweł II. Był takim dzięki wewnętrznemu
zjednoczeniu z Bogiem, które ożywiał codziennie poprzez sprawowanie Eucharystii i
długą modlitwę. Gdy odmawiamy Anioł Pański, modlitwę tak mu drogą, jest naszą powinnością
dziękować Bogu za to, że dał Kościołowi i światu tak godnego następcę Apostoła Piotra.
Niech Najświętsza Maryja Panna pozwoli nam zachować jego cenną spuściznę.”