Przesłanie abp. Dziwisza do wiernych Archidiecezji Krakowskiej - dokumentacja
Eminencjo, Najczcigodniejszy Księże Kardynale, Drodzy Bracia w Biskupstwie,
Kapłani, Osoby Konsekrowane, Bracia i Siostry w Chrystusie,
W uroczystość
Najświętszego Serca Pana Jezusa (3 czerwca 2005 roku) Ojciec Święty Benedykt XVI powierzył
mi posługę Arcybiskupa Metropolity Krakowskiego. W tej ważnej chwili odżywają w mojej
pamięci słowa Pana Jezusa, które jeszcze jako kleryk codziennie odczytywałem w kaplicy
Krakowskiego Seminarium Duchownego: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem
i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał” (J
15,16). Dlatego z drżeniem serca, ale jednocześnie w duchu całkowitego zawierzenia
Bogu przyjąłem tę decyzję Ojca Świętego. Jestem świadomy wielkiej odpowiedzialności
i ogromu dziedzictwa, które niesie w sobie Kościół Krakowski, od czasów św. Stanisława,
Biskupa i Męczennika, aż po ostatnie chwile wielkiego pontyfikatu papieża z Krakowa,
Jana Pawła II.
Powierzone mi przez Papieża duchowe dziedzictwo Archidiecezji
Krakowskiej podejmuję w duchu posłuszeństwa i z wielką pokorą - w imię wierności Ojcu
Świętemu Janowi Pawłowi II. Pragnę również wyrazić wielką wdzięczność Księdzu Kardynałowi
Franciszkowi Macharskiemu, który miał swój udział w dojrzewaniu tej decyzji.
Zdaję
sobie sprawę, że staję wobec wielkiego duchowego dziedzictwa Kościoła Krakowskiego.
Z tego bogactwa wiary Ludu Bożego zrodziło się moje powołanie, uwieńczone święceniami
kapłańskimi, które przyjąłem w 1963 roku z rąk ks. bpa Karola Wojtyły. Moje kapłaństwo
realizowało się najpierw pod przemożną opieką Matki Bożej Makowskiej, w parafii Przemienienia
Pańskiego w Makowie Podhalańskim, gdzie byłem wikariuszem, a następnie u boku ks.
kard Karola Wojtyły, przy którym pełniłem posługę kapelana w latach 1966-1978, ucząc
się od Niego jak służyć Bogu na wzór Maryi – Tej z Kalwarii Zebrzydowskiej i Tej z
Ludźmierza. To moje kapłaństwo dojrzewało potem w służbie wielkiemu Papieżowi Janowi
Pawłowi II w ciągu 27 lat Jego Pontyfikatu.
Ubogacony doświadczeniem posługi
Ojcu Świętemu, wracam do rodzinnej diecezji, by z nadzieją i w duchu całkowitego zaufania
Bożemu Miłosierdziu podjąć służbę Ludowi Bożemu na stolicy św. Stanisława wraz z biskupami
pomocniczymi, prezbiterium i całym Kościołem krakowskim. Kontynuując dzieło wielkich
poprzedników i w duchu wierności nauczaniu umiłowanego Ojca Świętego Jana Pawła II,
pragnąłbym, drodzy Bracia i Siostry, iść razem z Wami za Chrystusem – Odkupicielem
człowieka. Ksiądz Kardynał Franciszek, ze swoim ogromnym doświadczeniem i umiłowaniem
Archidiecezji, na pewno będzie z nami w naszych wspólnych wysiłkach.
Zleconą
mi posługę chciałbym powierzyć Waszej serdecznej trosce, umiłowani Bracia i Siostry
tej historycznej diecezji Jana Pawła II, a zwłaszcza Wam, chorym, prosząc, abyście
swoim modlitewnym wsparciem i ofiarą cierpienia pomogli mi nieść krzyż, którym Jedyny
Odkupiciel człowieka i Najwyższy Pasterz dusz ludzkich, Jezus Chrystus, zechciał się
podzielić ze mną. Łączy nas wszystkich jedna wiara i miłość do Jezusa Miłosiernego,
którego w modlitwach i w Najświętszej Ofierze Mszy świętej będę prosił, ażeby nam
wszystkim błogosławił i zawsze pozostał z nami.
„Ze spojrzeniem utkwionym
w Chrystusa, umocnieni nadzieją, która zawieść nie może, kroczmy razem drogami nowego
tysiąclecia: «Wstańcie, chodźmy!» (por. Mk 14,42)” [Jan Paweł II, Wstańcie, chodźmy!,
s. 8.]. Wsłuchani w słowa wezwania Ojca Świętego Jana Pawła II idźmy zapisywać nową
kartę historii Kościoła Krakowskiego.