Bł. Józef Bilczewski - sylwetka

Błogosławiony ks. arcybiskup Józef Bilczewski urodził się 26 kwietnia 1860 roku w Wilamowicach koło Kęt, w obecnej diecezji Bielsko-Żywieckiej, dawnej Krakowskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Wilamowicach i w Kętach, uczęszczał do gimnazjum w Wadowicach, gdzie uzyskał dyplom maturalny w roku 1880. Dnia 6 lipca 1884 roku został wyświęcony na kapłana w Krakowie przez kardynała Albina Dunajewskiego. W 1886 roku uzyskał doktorat z teologii na uniwersytecie wiedeńskim. W oparciu o dalsze studia w Rzymie i w Paryżu habilitował się w roku 1890 na Uniwersytecie Jagellońskim w Krakowie. W rok później został profesorem teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, piastując przez pewien okres funkcję dziekana fakultetu teologicznego a także Rektora Uniwersytetu. Jako profesor był bardzo ceniony przez studentów oraz cieszył się szacunkiem i przyjaźnią swoich kolegów - pracowników naukowych uniwersytetu. Dużo pracował naukowo zyskując sobie, pomimo stosunkowo młodego wieku, sławę cenionego naukowca. Jego niepospolite zalety umysłu i serca nie uszły uwagi osób mających znaczenie w ówczesnym społeczeństwie, które zwróciły się z prośbą do ówczesnego cesarza Austrii Franciszka Józefa, by zechciał przedstawić ks. Prałata Józefa Bilczewskiego Ojcu Świętemu, na wakującą stolicę metropolitarną we Lwowie. Ojciec Święty Leon XIII ustosunkował się pozytywnie do propozycji cesarskiej mianując go dnia 17 grudnia 1900 roku arcybiskupem lwowskim obrządku łacińskiego.

23 lata bardzo pracowitego pasterzowania w archidiecezji, które przypadło na ciężkie czasy pierwszej wojny światowej i wojny w 1920 roku podcięły i tak już słabe zdrowie Arcybiskupa Bilczewskiego. Po świątobliwym życiu nastąpiła dnia 20 marca 1923 roku święta śmierć, na którą był przygotowany i którą przyjął spokojnie, jako wolę Bożą, którą uważał dla siebie zawsze za świętą. Odszedł z tego świata w powszechnej opinii świętości. Stosownie do swego życzenia został pochowany na cmentarzu janowskim we Lwowie, na którym grzebano biednych pragnąc spoczywać wśród ubogich, dla których był zawsze ojcem i opiekunem.

Charakteryzowała Arcybiskupa Józefa Bilczewskiego ogromna dobroć serca, wyrozumiałość, pokora, pobożność, pracowitość, przeogromna gorliwość duszpasterska, która wywodziła się z wielkiej miłości do Boga i bliźniego. Słowa płynące z ust ks. arcybiskupa Bilczewskiego cechował Boży polot, namaszczenie przesiąknięte żarem wiary i miłości ku Bogu i człowiekowi. Chwała Boża, chwała św. Matki Kościoła i dobro dusz opiece jego powierzonych stanowiły hasła arcypasterskiej działalności Arcybiskupa na przestrzeni niemal całego pierwszego ćwierćwiecza XX wieku. Nic więc dziwnego, że taka postawa oraz osobiste, świątobliwe życie Arcypasterza, wypełnione modlitwą, pracą i dziełami miłosierdzia, spowodowały, że cieszył się wielkim szacunkiem ludzi bez względu na ich wyznanie, obrządek czy narodowość. Pozostawionych przez niego kilkadziesiąt listów pasterskich, wśród których mamy prawdziwe perły nauki teologicznej, owiane są pięknem głębokiego umiłowania Boga w Trójcy Jedynego, Najświętszego Sakramentu, Najświętszego Serca Jezusa, Matki Najświętszej, Kościoła, Stolicy Świętej i dusz nieśmiertelnych, których uświęcenia a nawet świętości Arcypasterz serdecznie pragnął.

Staraniem archidiecezji lwowskiej przeprowadzono proces beatyfikacyjny ks. Arcybiskupa Józefa Bilczewskiego, którego pierwsza faza została zakończona dnia 18 grudnia 1997 roku ogłoszeniem przez Ojca Św. Jana Pawła II heroiczności cnót. W czerwcu 2001 roku został uznany przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych jako cudowny fakt nagłego, trwałego i niewytłumaczalnego co do sposobu, uzdrowienia dziewięcioletniego chłopca Marcina Gawlika dokonanego przez Boga za wstawiennictwem Arcybiskupa Bilczewskiego – co otwarło drogę do jego beatyfikacji, której dokonał Ojciec Święty Jan Paweł II dnia 26 czerwca 2001 roku we Lwowie podczas swej podróży apostolskiej na Ukrainę.

Krótko po beatyfikacji zgłoszono domniemany cud uzdrowienia przez Boga Pana Juliana Sołczykiewicza, który dokonał się za przyczyną błogosławionego arcybiskupa Józefa Bilczewskiego. Przeprowadzono dochodzenie procesowe tak na szczeblu diecezjalnym jak i w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Owocem tych prac jest dekret o cudzie odczytany w obecności Ojca Świętego. Fakt ten otwiera drogę do przyszłej kanonizacji. Mamy nadzieję, jeśli oczywiście Pan Bóg pozwoli, że odbędzie się ona w nadchodzącym roku.

ks. Marian Babula CSMA