Karol Habsburg - sylwetka

Wśród sług Bożych, których Jan Paweł II wyniesie 3 października do chwały ołtarzy, najbardziej znaną postacią historyczną jest ostatni cesarz Austrii. Karol Habsburg urodził się w roku 1887. Od dzieciństwa odznaczał się głęboką religijnością. Żonaty z księżniczką Zytą z parmeńskiej gałęzi Burbonów, miał ośmioro dzieci. Będąc stryjecznym wnukiem cesarza Franciszka Józefa, w roku 1916 został jego następcą jako cesarz Austrii Karol I, a zarazem król Węgier Karol IV. Trwała pierwsza wojna światowa, z której chciał wycofać monarchię austro-węgierską, zawierając pokój z państwami Ententy – ale okazało się to niemożliwe. Zdetronizowany po zakończeniu wojny nie abdykował, uważając koronację za zobowiązanie religijno-moralne. Wyemigrował jednak do Szwajcarii. Kierując się radą papieża Benedykta XV, podjął – ostatecznie nieudaną – próbę powrotu do władzy na Węgrzech, by zapobiec tam komunistycznej rewolucji. Wywieziony wraz z rodziną na portugalską Maderę, zmarł na zapalenie płuc w roku 1922, nie ukończywszy jeszcze 35 lat życia. O cesarzu Karolu mówi jego wnuk, książę Lorenc Habsburg:

Książę Lorenc Habsburg:Lorens „Wielki wpływ wywarła na niego encyklika Leona XIII Rerum novarum. Był pierwszym w Europie i na świecie szefem państwa, który stworzył ministerstwo opieki społecznej i zdrowia. Planował reformę rolną. Wprowadził kontrolę cen, by chronić prawa pracowników. Podwyższył zarobki najniżej uposażonych. Wprowadził renty. Zakładał kuchnie ludowe. Stworzył fundusz dystrybucji żywności, który udzielił pomocy pięciu milionom ubogich. Zwalczał korupcję nawet w samej rodzinie Habsburgów. Nikomu nie przyznawał przywilejów. Posłał na front również swego brata. Sam z własną rodziną dostosował się do wojennych racji żywnościowych. W czasie wojny zawsze był blisko swych żołnierzy i jako jedyny z monarchów dotarł aż do pierwszej linii frontu. Dlatego bardzo go kochano”.