Abp Lajolo o Europie dla "Avvenire"

Europa winna stać się solidarnym partnerem – to tytuł zamieszczonego w dzisiejszym wydaniu włoskiego dziennika katolickiego „Avvenire” wywiadu z arcybiskupem Giovannim Lajolo. Od kilku miesięcy stoi on na czele watykańskiej dyplomacji jako sekretarz do spraw relacji Stolicy Apostolskiej z państwami. Aktualna sytuacja na świecie – czytamy w wywiadzie – wymaga Europy silnej, jako solidarnego partnera, przyczyniającego się do rozwoju kultury i gospodarki krajów Trzeciego Świata.

Zapytany o nowy Traktat Unii Europejskiej, watykański „minister spraw zagranicznych” przypomina stanowisko Stolicy Apostolskiej, wyrażone już w niedawnym komunikacie Biura Prasowego. Jest to na pierwszym miejscu zadowolenie z osiągnięcia tego ważnego etapu. Niepowodzenie konferencji w Brukseli miałoby negatywne skutki, przyczyniając się do wzmożenia nacjonalistycznych egoizmów. Zadowala też fakt, że Traktat chroni status Kościoła w poszczególnych krajach Unii, uznaje jego tożsamość i specyficzny wkład, zobowiązuje do prowadzenia z nim regularnego dialogu.

Arcybiskup Lajolo zauważa, że tylko nieliczne rządy kategorycznie sprzeciwiały się uwzględnieniu chrześcijańskich korzeni w preambule konstytucji europejskiej. Przykro stwierdzić, że sprzeciw ten – mający charakter ideologiczny – pochodził z krajów, w których kulturze chrześcijaństwo odegrało ważną rolę. Pominięcie chrześcijańskich korzeni Europy to zamykanie oczu na historyczną oczywistość. Obawiano się przy tym, że wyraźne wspominanie o chrześcijańskim dziedzictwie mogłoby utrudnić ewentualne przystąpienie do Unii Turcji – kraju o większości muzułmańskiej. „Taka obawa jest zupełnie nie na miejscu – stwierdza szef watykańskiej dyplomacji. – Chrześcijaństwo stosuje zasadę wolności religijnej i wyraźnego rozróżniania między sferą religijną a polityczną”.

Podejmując problem częstego dziś w krajach Unii „eurosceptycyzmu”, arcybiskup Lajolo odpowiada na pytanie, jak można przybliżyć Europę ludziom. Jego zdaniem należy ułatwić dostrzeganie i rozumienie zasad solidarności i pomocniczości, które są w Traktacie obecne, a nawet decydujące. Ponadto trzeba ukazać pewne konkretne cele społeczne, kulturalne i polityczne, które kraje europejskie mogą osiągnąć tylko razem.