Papieskie intencje modlitewne na marzec

„Aby były szanowane ziemie, kultury, tradycje i prawa autochtonów w tworzeniu prawdziwej harmonii z ludami, które sąsiadują z plemionami tubylczymi”. Tak brzmi ogólna papieska intencja modlitewna na rozpoczęty miesiąc. Jak przypomina Papieska Rada „Iustitia et Pax”, obecny rok kończy tak zwaną „Dekadę ludów tubylczych” ogłoszoną przez ONZ w 1993 r. Celem tej inicjatywy było wsparcie współpracy między ludnością autochtoniczną a osadnikami na terenach, gdzie obie populacje żyją obok siebie.

Jak się oblicza, obecnie w takiej sytuacji żyje około 300 milionów tubylców – od Grenlandii po Nową Zelandię. Pomimo wieków kolonizacji, dyskryminacji i dominacji ze strony obcych i bardziej konkurencyjnych kultur, zachowali oni własną tożsamość i sposób życia. Ostatnie lata przyniosły sporo zmian na lepsze w położeniu tubylczych plemion, w ich integracji ze społeczeństwem. Pozostaje jednak nadal wiele do zrobienia. Obok zainteresowania czy wręcz mody na tak zwaną „kulturę etniczną”, wciąż mamy do czynienia z sytuacjami nierówności, niesprawiedliwości czy marginalizacji. Wymownym tego przykładem jest konflikt w amazońskim stanie Roraima, gdzie Indianie walczący o swoje prawa padają jednocześnie ofiarą manipulacji ze strony białych latyfundystów. Doniosłą rolę w dziedzinie cywilizacyjnego rozwoju ludów tubylczych pełni Kościół. Wielce użyteczne są katolickie inicjatywy w zakresie opieki zdrowotnej, edukacji, ekologii czy pomocy prawnej. Potrzeba, aby cały Kościół modlitewnie wspierał tworzenie prawdziwej harmonii między ludami tubylczymi a ich napływowymi sąsiadami.

„Aby – doceniając różnorodność charyzmatów – rozwijała się współpraca między instytutami misyjnymi a kościołami lokalnymi w Afryce”. Tak brzmi z kolei misyjna intencja modlitewna Ojca Świętego na marzec. Dla agencji Fides skomentował ją nigeryjski kardynał Francis Arinze.

Prefekt Kongregacji do spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przypomniał różnorodność dzieł realizowanych przez instytuty misyjne na terenie Afryki. Misjonarze uczą w szkołach, prowadzą ośrodki zdrowia, opiekują się potrzebującymi, apostołują zarówno bezpośrednio, jak i poprzez środki społecznego przekazu. Członkowie instytutów angażują się zarówno w tak zwaną pierwszą ewangelizację kontynentu, jak i w zapewnienie „modlitewnego zaplecza” tej działalności w ramach wspólnot kontemplacyjnych. To bogactwo inicjatyw, w sytuacjach niejednokrotnie trudnych albo wręcz niebezpiecznych, powinno w sposób oczywisty tworzyć harmonijną całość, jeśli rzeczywiście ma służyć wzrostowi Kościoła. Kluczowa rola przypada tu biskupowi diecezjalnemu – przypomniał kardynał Arinze. Potrzeba, aby ordynariusz miejsca, będący głównym odpowiedzialnym za ewangelizację podległego mu terenu, starał się koordynować misyjną działalność, w poszanowaniu poszczególnych charyzmatów i w perspektywie celów, które pragnie osiągnąć. Służyć temu może spisywanie konkretnych umów między afrykańskimi diecezjami a instytutami misyjnymi.