Liban: polityczne owoce synodu

Jakie są owoce polityczne synodu i Adhortacji Apostolskiej „Nowa nadzieja dla Libanu” – ten temat podjęto na międzyreligijnej konferencji, która odbyła się na katolickim uniwersytecie Matki Bożej z Lwejze. W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele Kościoła, świata islamu, politycy i ludzie kultury.

Do uczestników konferencji dołączył również prezydent Libanu pragnąc swoja obecnością podkreślić aktualność celu synodu: przyczynienia się do odbudowy tkanki społecznej tak bardzo okaleczonej wojna domowa i zachęty Libańczyków, chrześcijan i muzułmanów do odbudowy wspólnego domu. Kardynał Sfeir w swoim wystąpieniu przypomniał z Adhortacji Apostolskiej, że fundamentem życia społecznego jest dialog, pojednanie narodowe, respektowanie praw człowieka. Do tych tematów powracali inni mówcy, którzy niezwykle szczerze podkreślali braki, wypaczenia, w funkcjonowaniu państwa i arbitralność realizacji postanowień z Taef.

To konstytucja polityczna – mówił o Taef były minister kultury Michel Edde. Konstytucją duchową jest Adhortacja Apostolska. Tylko niektóre postanowienia z Taef zostały zrealizowane, i to wybiórczo, stad tak wielu chrześcijan bojkotuje życie polityczne. Adhortacja Apostolska według byłego ministra kultury winna być źródłem inspiracji w procesie pojednania narodowego i zachętą do “dialogu życia” pomiędzy chrześcijanami i muzułmanami.

Przedstawiciele islamu niezwykle ciepło się wyrażali o synodzie i adhortacji. Jeden z mówców nawoływał wręcz do synodu muzułmańskiego cytując imama Chammseddina, obserwatora na synodzie, ze „synod odmienił moje życie”. To dobrze ze na tak wysokim szczeblu wracają linie dokumentu papieskiego i doświadczenie synodu, bo proces pojednania jeszcze się nie zakończył, tak jak pamięć wojny jeszcze jest nie do końca zaleczona.

Ks. J. Dobkowski, Bejrut