Kościół bronił niemieckich Żydów

Kościół katolicki już w 1933 roku naciskał na hitlerowskie władze by złagodziły drakońskie przepisy wymierzone w Żydów mieszkających w Niemczech. Tak wynika z badań przeprowadzonych w archiwach watykańskich przez ojca Giovanniego Sale. Artykuł na ten temat ukaże się na łamach włoskiego dwutygodnika „La Civiltà Cattolica”.

Działania Stolicy Apostolskiej były poniekąd odpowiedzią na prośbę o interwencję w sprawie antysemickich prześladowań skierowaną do papieża przez rabinów z Europy i Ameryki. Pierwsza bowiem kościelna reakcja na wprowadzenie hitlerowskiego prawodawstwa w kwietniu 1933 roku była – jak przyznaje jezuicki historyk – cokolwiek łagodna. Dotyczy to zarówno dyplomacji watykańskiej, jak i niemieckich biskupów. Po apelach żydowskich zwierzchników kościelne inicjatywy poszły w dwu kierunkach. Z jednej strony Stolica Apostolska mobilizowała niemiecki episkopat do bardziej zdecydowanych działań w obronie Żydów; z drugiej interweniowano na szczeblu dyplomatycznym na tyle, na ile pozwalały na to zasady nieingerencji w wewnętrzne sprawy Niemiec. Sprawę tę podjęto między innymi podczas wizyty w Rzymie wicekanclerza Rzeszy, barona von Papena. Formalnie chodziło o złagodzenie dyskryminacji przynajmniej wobec Żydów nawróconych na katolicyzm. W praktyce – pisze ojciec Sale – wicekanclerz, który w Watykanie zabiegał o nawiązanie konkordatu, przyrzekł wiele, ale spełnił mało.
tc